IABR-

Robbert de Vrieze (Westenschouwen, 1973) is maatschappelijk ontwerper & architect. Hij opereert op het snijvlak van ontwerp, politiek en economie met zijn bureau en netwerk Transformers.

Na Industrieel Product Ontwerpen en Fijnmechanische Techniek gestudeerd te hebben werkte hij voor Philipsen ontwerpbureau EJOK. Toen hij zijn eigen bureau startte (eerst HUB en daarna Transformers) ontwikkelde hij een fascinatie voor transformatie van oude gebouwen en gebieden en werkte hij aan de transformatie van Graansilo Maashaven en RDM Campus. Het wonen in (wooncoöperatie avant la lettre)de Stampioendwarsstraten op Rotterdam Zuid was de katalysator voor een fascinatie met zelforganisatie. Beide interesses leidden tot een master in Architectuur aan de Rotterdamse Academie van Bouwkunst waar hij in 2012 afstudeerde op 'de Architectuur van Politiek & de Politiek van Architectuur'.

In 2013 was hij medeoprichter van WIJ Delfshaven; een (a-)politiek netwerk van bewonersinitiatieven in Rotterdam West. Hij deed succesvol mee met lokale verkiezingen en heeft 4 jaar als volksvertegenwoordiger in de Gebiedscommissie Delfshavengediend. Hij is ook mede-initiatiefnemer van Delfshaven Coöperatie, een wijkcoöperatie met een lokaal investeringsfonds voor de lange termijn waardeontwikkeling van Bospolder-Tussendijken. Met dit samenwerkingsverband van institutionele partners, lokale initiatieven en betrokken bewoners worden nieuwe initiatieven voor community building, lokaal welzijn, werk en energie geïnitieerd en gefaciliteerd.
Vanuit een focus op de gezonde stad is Robbert een van de oprichters van Stadslab Luchtkwaliteit. Een netwerk van bewoners, ondernemers en ontwerpers die luchtkwaliteit zichtbaar en tastbaar maken. Daarnaast is hij bestuurslid bij maatschappelijke maker-space Bouwkeet en is hij betrokken bij het Grassroots Business Lab(een incubator vanuit de Roadmap Next Economy). Meer recent was hij medeoprichter van de Delfshaven Energie Coöperatie, een initiatief dat werk wil maken van de energietransitie als hefboom voor sociaaleconomische impact.

In 2018 ontving Robbert de Job Dura Prijs met Stadslab Luchtkwaliteit, en in datzelfde jaar ook de Van der Leeuwprijs op het Stadsmakerscongres van Rotterdam voor zijn 10-jarige oeuvre als stadsmaker.

George Brugmans is sinds 2004 algemeen directeur en sinds 2014 bestuurder-directeur van de IABR. Hij was ook de voorzitter van het Curator Team van de 5e IABR: Making City (2012) en is hoofdcurator van de 5e IABR DOWN TO EARTH (2020).
Daarnaast is hij bestuurder-directeur van iabr/UP waar de IABR haar onderzoeksprojecten in onder brengt, en lid van de internationale Advisory Board van Water as Leverage for Resilient Cities: Asia.

Voordat hij directeur werd van de IABR was Brugmans internationaal actief in de kunsten en media.
Hij is oprichter en eigenaar van Amago, een onafhankelijke film en media producent, die films van onder meer Oscar-winnaar Mike Figgis, Jos de Putter, Klaartje Quirijns en Rob Schröder (co)produceerde.
Tot 2004 was hij was eindredacteur bij de VPRO, onder meer van de programma’s Laat op de Avond na een Korte Wandeling, Zeeman met Boeken en DNW – Rooksignalen uit de Nieuwe Wereld en als zodanig verantwoordelijk voor de productie van ruim 200 documentaires, waarvan hij er dertien ook zelf regisseerde. Ook was hij een van de oprichters van het TV-programma Tegenlicht.
Als voorzitter en directielid van Bergen, de film en theater producent, was hij één van de producenten van Antonia’s Line – Academy Award® (Oscar®) for Best Foreign Film (1995).
Hij was (co)auteur van verschillende scenario’s, onder andere van de speelfilms De Wisselwachter (Jos Stelling,1986), en De Vliegende Hollander (Jos Stelling, 1995).

Voordat hij in de film werkte, was Brugmans internationaal actief in de podiumkunsten. Hij was onder meer medeoprichter en eerste directeur van het Springdance Festival in Utrecht (1986-1992), artistiek directeur van Sommerszene Salzburg, Oostenrijk (1990-1992), en medeoprichter en artistiek directeur van het Encontros Acarte Festival in Lissabon, Portugal (1987-1990).
Hij schreef het libretto van de opera Fausto (Salzburg, Oostenrijk, 1992). Hij was gastcurator van het Polverigi Festival (Ancona, Italie, 1989), curator van de video tentoonstelling Alma e Corpo (Porto, Portugal, 1993), curator van het Canada Dance Film Festival (Ottawa, Canada, 1994), en gast curator van het Master programma van de Design Academy Eindhoven (2004).

Brugmans (historicus, Rijksuniversiteit Utrecht en de University of Florida) publiceerde artikelen over o.a. internationaal cultuurbeleid en over de rol van het ontwerp, en uitgever/eindredacteur van verschillende publicaties waaronder Making City (2012), Urban by Nature (2014), The Metabolism of Albania (2015), The Next Economy (2016) en The Missing Link (2018).
Brugmans was onder meer lid van het Committee of Cultural Consultants van de Europese Commissie in Brussel (1988), voorzitter van de commissie Internationaal Cultuur Beleid van de Raad voor Cultuur (2004 - 2007), en vicevoorzitter van het bestuur van de Amsterdamse Kunstraad (2003 - 2009).

Rianne Makkink and Jurgen Bey
Studio Makkink & Bey

The Dutch design collaborative Studio Makkink & Bey, led by designer–architect Rianne Makkink (1964) and designer Jurgen Bey (1965) is based in Rotterdam in the M4H area. Supported by a diverse design team, they have been operating their design practice since 2002. The studio's various projects include interior design, product design, public space projects, architecture, exhibition & shop window design, research projects and applied arts. Designs of Studio Makkink & Bey have been awarded with numerous national and international prizes.

Makkink & Bey hold that urban planning, architecture and landscape architecture are inextricably linked with product design. The light bulb has influenced architecture, the constructed house has shaped the household interior and skyscrapers could never have existed without the elevator. In more than 400 projects, commissioned by museums, galleries, art institutions, government organizations, companies and private commissioners, as well as in many lectures, they have stated their belief in a design vision in which the form of a design follows from its context. In their opinion, connecting existing elements within the context of a project is like stringing beads.

Lately, they are heavily involved in 'the Water School,' a self-initiated project of Studio Makkink & Bey that was first presented in 2018, at the International Architecture Biennale Rotterdam. it is a speculative school, designed and organized around water as an essential, material, matter, subject, social, economic and political phenomenon. It proposes the rethinking of the economic and infrastructural model of education. Water School has been displayed in working exhibitions around the globe, building a curriculum for the subjects to be taught (education) and constructing all spaces needed separately (architecture) along the way. The M4H area will be a testing ground for the Water School in the future.

Makkink & Bey’s interiors, products, furniture, and interventions in public space are often produced in collaboration with other architects or designers such as Rem Koolhaas, MVRDV, Kessels Kramer, companies such as Vitra, Prooff, Droog Design and Moooi, and other professionals. Their work has been presented in several museums and is part of the collection, amongst others, of the Centre Pompidou in Paris, FNAC in Paris, the V&A in London, The Indianapolis Museum of Art in the USA, Musée des Beaux-Arts Montreal in Canada, Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam, the Centraal Museum in Utrecht. Clients include commercial and private parties such as Spring Studio's London and New York, Vitra and Hermes, governmental and cultural institutions, fashion designers such as Jean Paul Gaultier, and galleries such as Contrast Gallery in Shanghai.

Rianne Makkink has been teaching at several universities and academies within the field of architecture and design, amongst others at University of Ghent, the Design Academy Eindhoven, Art Academy Linz and Technical University Delft.
Jurgen Bey has been one of the most influential Dutch designers of the last three decades, his TreeTrunkBench, Cocoon furniture and Earchair now have an iconic value in the world of design. He is also the director of the Sandberg Institute in Amsterdam, and the Master of Art and Design of the Rietveld Arts Academy, also in Amsterdam.

Both Makkink and Bey are heavily involved in education to pass on their design strategy that strives at expanding the role of the designer-architect and take it to the most strategic position possible.

Maarten Hajer (1962, Groningen) is internationaal bekend als politicoloog en planoloog. Hij was tot voor kort directeur van het Planbureau voor de Leefomgeving en is als hoogleraar verbonden aan de Universiteit van Utrecht.

Hajer studeerde in de jaren tachtig cum laude af in zowel de Politicologie als de Planologie aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde in 1993 in ‘Politics’ aan de Universiteit van Oxford, waar hij werkte met de geograaf David Harvey. In de jaren negentig was hij als onderzoeker verbonden aan de Universiteit van Leiden en aan de Ludwig-Maximilians Universiteit in München, waar hij samenwerkte met de socioloog Ulrich Beck. Daarna was hij Senior Researcher bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Sinds 1998 is hij hoogleraar Beleid & Bestuur aan de Universiteit van Amsterdam.

In 2008 werd Hajer door het Kabinet benoemd tot directeur van het Planbureau voor de Leefomgeving. Het PBL is verantwoordelijk voor de strategische advisering van Kabinet en Kamer, het maken van wetenschappelijke assessments, toekomstverkenningen en optiedocumenten voor vraagstukken op het brede gebied van de leefomgeving (milieu, natuur, ruimte, water, mobiliteit). Het PBL is daarnaast actief voor internationale organisaties zoals de Europese Commissie, de OECD en UNEP.

Hajer vervulde tal van maatschappelijke functies. Zo was hij lid van de VROM-raad en als zodanig verantwoordelijk voor het rapport De Hype voorbij – klimaatverandering als structureel ruimtelijk vraagstuk (2007). In 2000 maakte hij deel uit van de commissie Witteveen die werkte aan een nieuw beginselprogramma voor de PvdA. Hij was columnist voor Het Parool en de Staatscourant, en jurylid voor onder meer de Internationale Spinoza Prijs voor Filosofie, de EO Weijersprijsvraag voor landschapsarchitectuur en EUROPAN 9, de Europese prijs voor architecten jonger dan 35 jaar. Ook was hij bestuurslid van de Amsterdamse Kunstraad en de Van Eesteren, Fluck van Lohuizen Stichting (EFL).

Op dit moment is Hajer onder meer bestuurslid van de Rotterdam Maaskant Architectuurprijs en lid van het UNEP Resource Panel dat zich bezighoudt met strategische vragen rond de uitputting van hulpbronnen, loskoppeling van economie en milieubelasting en ‘resource-efficiency’.

Als wetenschapper publiceerde Hajer vele boeken en artikelen. Zijn meest recente boeken zijn het in het kader van IABR–2014– geschreven Slimme Steden: De opgave voor de 21e-eeuwse stedenbouw in beeld (nai010 uitgevers/PBL, Rotterdam 2014, samen met Ton Dassen) en Sterke verhalen – hoe Nederland de planologie opnieuw uitvindt (Uitgeverij 010 Rotterdam 2010, auteur en redactie samen met Jantine Grijzen en Susan van ‘t Klooster).
Andere bekende boekpublicaties zijn The Politics of Environmental Discourse (Oxford 1995); Op zoek naar nieuw publiek domein (Rotterdam 2001, samen met Arnold Reijndorp); en Authoritative Governance: Policy Making in the Age of Mediatization (Oxford 2009).
Binnen PBL–verband schreef Maarten Hajer in 2011 het essay De Energieke Samenleving waarin hij zijn deskundigheid verbindt met de kennis van het PBL.

Onderzoeker en assistent professor, Istanbul Bilgi University, faculteit Communicatie
Asu Aksoy heeft onderzoek gedaan aan Britse en Turkse universiteiten naar stedelijke en culturele transformaties, met name naar migratie en globalisering, en naar bestaand en toekomstig beleid op deze gebieden. Met publicaties, presentaties en lezingen heeft ze in Turkije en daarbuiten de invloed van wereldwijde migratiestromen op het culturele kapitaal van steden in West-Europa geagendeerd. Daarnaast heeft ze geschreven over de transformatie van Istanbul in de context van de globalisering. Ook leidde Aksoy een project over de culturele economie van Istanbul dat aanbevelingen deed voor een agenda voor de creatieve stad. Aksoy was een van de oprichters van Santralistanbul, een internationaal kunst- en cultuurcentrum, dat tot stand kwam onder auspiciën van Istanbul Bilgi University.

Fernando de Mello Franco is wethouder van Stadsontwikkeling van São Paulo, Brazilie.

De Mello Franco is een van de oprichters en partners van MMBB Arquitetos in São Paulo en curator van het Instito Urbem, en was onder meer visiting professor in Harvard. Hij heeft een sterke band met de IABR. In 2007 won hij de Biennale Award met het project Watery Voids. Tijdens de 4e IABR, in 2009, was hij als ontwerper betrokken bij het project in de favela Paraisópolis, dat de IABR samen met SEHAB, de Dienst Stedenbouw van São Paulo, heeft opgezet.
Fernando de Mello Franco was lid van het internationaal Curator Team van de 5e IABR: Making City, en als zodanig was hij de Ateliermeester van het Atelier São Paulo, opnieuw een samenwerking van de IABR met SEHAB.
De Mello was wethouder Stedelijke Ontwikkeling van de stad São Paulo van 2013 tot en met 2016, en daarna onder meer directeur van URBEM (Instituto de Urbanismo e Estudos para a Metrópole).

Leo Van Broeck (1958) werd in september 2016 door de Vlaamse regering aangesteld als nieuwe Vlaamse Bouwmeester.
Van Broeck studeerde in 1981 af als ingenieur architect aan de KU Leuven. Hij is er sinds 1995 actief als praktijk-assistent en sinds 2006 als professor architectonisch en stedenbouwkundig ontwerpen. In 1997 stichtte hij de vzw Stad en Architectuur, een vereniging die architectuur in België promoot aan de hand van debatten, lezingen en tentoonstellingen. In 2007 richtte hij samen met Oana Bogdan het architectenbureau Bogdan & Van Broeck op, een kantoor dat sterk gericht is op onderzoek en zich onderscheidt door een actief maatschappelijk engagement. Daarnaast was Van Broeck van 2013 tot 2016 voorzitter van de Koninklijke Federatie van de Architectenverenigingen van België (FAB).

Zijn mandaat als Vlaams Bouwmeester plaatst Leo Van Broeck in het teken van transitie naar integrale duurzaamheid. Hij beklemtoont daarbij het belang van een zorgzamer ruimtegebruik in de strijd tegen klimaatverandering. Doel is de ontwikkeling van een bouw- en ontwerpagenda voor een aangenamere, gezondere, beter uitgeruste en meer inclusieve leefomgeving, gekoppeld aan een zorgzamere en duurzamere omgang met ons leefmilieu en met natuurlijke hulpbronnen. Architectuur en ontwerpend onderzoek kunnen bij de transitie een belangrijke bijdrage leveren, door toekomstvisies en innovatieve oplossingen te verbeelden, te testen en te concretiseren in realisaties. Leo Van Broeck wil van architectuurkwaliteit, ruimtelijke kwaliteit en ecologische kwaliteit één verhaal maken.

Joachim Declerck (1979) is ingenieur-architect, en oprichter en partner van Architecture Workroom Brussels (AWB)— Europese denk-en-doe-tank voor innovatie op vlak van architectuur, stedelijke en territoriale ontwikkeling. Hij is sinds 2014 gastprofessor aan de Universiteit Gent (BE). De rode draad in zijn werkzaamheden is de inzet van ontwerp en ruimtelijke ontwikkeling als hefbomen voor het realiseren van belangrijke maatschappelijke transities.
Declerck studeerde af aan de Universiteit Gent (België). Later volgde hij de internationale postdoctoraal opleiding aan het Berlage Institute in Rotterdam. Hij bleef van 2005 tot 2010 verbonden aan dit instituut, vanaf 2008 leidde hij er het professionele onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma. Hij was namens het Berlage Instituut co‐curator van de 3e IABR, Power – Producing the Contemporary City (2007), en van de tentoonstelling A Vision for Brussels – Imagining the Capital of Europe (2007).
Sinds zijn oprichting in 2010 maakt Architecture Workroom Brussels als initiator, mediator en platform de ruimte en condities voor vernieuwende architectuur en voor ontwerpend onderzoek. AWB bestaat uit een team van tien architect-onderzoekers en wordt geleid door drie partners: Roeland Dudal, Els Vervloesem en Joachim Declerck. De langere strategische werklijnen van AWB richten zich onder meer op visionaire woningbouw, productieve landschappen, zorgzame buurten en de productieve stad. Als platform voor ontwerpend onderzoek en kennisdeling draagt AWB bij aan het brede maatschappelijke debat, aan de professionele praktijk en kennisontwikkeling, en aan de vernieuwing van stadsontwikkeling en beleid.
In 2010 was Declerck curator van de tentoonstelling Bouwen voor Brussel – Architectuur en Stedelijke Transformatie in Europa (2010). Hij was lid van het curatorteam van de 5e IABR, Making City (2012) en van het Belgisch paviljoen op de 13e architectuur biënnale van Venetië, getiteld The Ambition of the Territory (2012), en als Ateliermeester betrokken bij verschillende IABR–Ateliers.

Jandirk Hoekstra (1953) Landschapsarchitect, studeerde Landschapsarchitectuur aan de Wageningen University en compositie aan het Conservatorium in Rotterdam.
Hij was actief in de culturele sector als programmamaker voor muziekevenementen, theater en cultureel debat in de Unie. Hij werkte bij dS+V Rotterdam en later als senior-adviseur en divisieleider bij Heidemij/Arcadis. Nu is hij directeur van H+N+S Landschapsarchitecten.

Jandirk Hoekstra was projectleider bij de culturele manifestatie Rotterdam 2045, de eerste aflevering van de Nieuwe Kaart van Nederland en de manifestatie Buiten Bouwen van de VROM-raad. Samen met Bert van Meggelen was hij als intendant verantwoordelijk voor het concept en programma van de Triënnale Tuin- en Landschapsarchitectuur Apeldoorn 2008; een groot cultureel evenement rond landschap, openbare ruimte en tuinontwerp.
Hoekstra was de eerste leider van het Overijsselse Atelier Ruimtelijk Kwaliteit. Hij was van 2009 tot 2011 leider van de Werkplaats die in opdracht van de Stuurgroep Zuidwestelijke Delta werkt aan toekomstperspectieven voor de Delta als klimaatbestendige pleisterplaats. Van 2011 tot haf 2013 gaf hij leiding aan Atelier Kustkwaliteit dat was gericht op het ontwikkelen van concepten voor veiligheid en ruimtelijke kwaliteit van de Nederlandse kust.
Vanaf maart 2012 is hij voor twee dagen per week benoemd tot Provinciaal Adviseur Ruimtelijke Kwaliteit bij de provincie Noord-Holland.
Hij presenteerde de ‘Dutch Principles’ en de plannen voor een duurzaam watersysteem voor een stadsdeel en een groot stadspark voor Yangchen in China. Ook maakte hij onderdeel uit van het team Nederlandse specialisten dat een ontwerp-bijdrage levert aan het ‘Density Syndicate’ voor Kaapstad, Zuid-Afrika.

Sinds april 2015 is Hoekstra ateliermeester van het IABR–Projectatelier Groningen dat in het kader van IABR–2016 onderzoekt of energietransitie een wenkend economisch en ruimtelijk perspectief kan opleveren voor het aardbevingsgebied en de stad Groningen.

Jandirk Hoekstra was gastdocent aan de vakgroep Landschapsarchitectuur van de Wageningen Universiteit, ETH Zurich, KU Leuven, TU delft en de Academie van Rotterdam.

Thijs van Spaandonk (Tilburg, 1981) studeerde Architectuur aan de Technische Universiteit Eindhoven. Sindsdien verkent en adresseert hij met name de culturele aspecten van de grote uitdagingen waar we voor staan in verschillende hoedanigheden en hij draagt daarbij wisselende verantwoordelijkheden.

Thijs is partner bij BRIGHT, een coöperatief voor onderzoek en ontwikkeling op het gebied van stadsontwikkeling dat hij in 2017 heeft opgericht samen met Gerjan Streng. BRIGHT genereert observaties en produceert prototypes ten behoeve van onderzoek naar en sturing van de invloed die energie-, voedsel- en mobiliteitssystemen en economische stelsels op onze omgeving hebben. BRIGHT is recentelijk intensief betrokken geweest bij de tentoonstelling ‘Places of Hope’ in Leeuwarden, het Nederlandse klimaatakkoord en de Regionale Energiestrategie voor de Provincie Noord-Holland, een stadsspel ter ondersteuning van klimaatakkoorden op de schaal van de wijk in Amsterdam in samenwerking met Play the City en Space & Matter, het educatieve spel Ministry of Food in samenwerking met Lava en de Nederlandse publieke omroep KRO-NCRV, en de productie van een collectie vleermuishuisjes.
BRIGHT is lid van het internationale samenwerkingsverband The Cloud Collective, een coöperatie van ontwerpbureausdie zich bezighoudt met de maatschappelijke impact van architectuur en design.

Het onderwijs speelt een belangrijke rol in Thijs’ verkenningeen van de ontwerpdiscipline. Hij heeft lesgegeven aan verschillende Academies van Bouwkunst en is momenteel hoofd van de masteropleiding Stedenbouw van de Rotterdamse Academie van Bouwkunst. De nadruk ligt daarbij op de vraag hoe het tegengaan van en aanpassen aan klimaatverandering de stad Rotterdam kan en zal beïnvloeden en, meer specifiek, welke competenties architecten en stedenbouwkundigen moeten ontwikkelen om goed betrokken te kunnen zijn bij dit proces.
Thijs maakt deel uit van de onderzoeksgroep Future Urban Regions. Hier richt zijn ontwerpend onderzoek zich op de Zeeuwse deltaregio, waar hij is opgegroeid. Hij is medeauteur van het boek Urban Challenges, Resilient Solutions: Design Thinking for the Future of Urban Regions, en hij was betrokken bij internationale samenwerkingsverbanden in Delhi en Beijing en visiting critic bij de Columbia University (New York) en Hong Kong University (Hongkong).

foto: Fred Ernst